انسولینوما یک نوع تومور نادر است که در پانکراس (لوزالمعده) ایجاد می‌شود و از سلول‌های بتای پانکراس که مسئول تولید انسولین هستند، منشأ می‌گیرد. این تومورها معمولاً خوش‌خیم هستند، اما در برخی موارد می‌توانند بدخیم نیز باشند.
برای دسته‌بندی گروهی این تومورها در زمینه تومورهای عملکردی، سرطان‌های پانکراس و تومورهای نورو اندوکرین (NET)، می‌توان این‌طور بیان کرد:
- تومورهای عملکردی پانکراس: این تومورها از آنجا که هورمون‌های مختلفی تولید می‌کنند، به نام «تومورهای عملکردی» شناخته می‌شوند. انسولینوما یکی از تومورهای عملکردی است که به طور خاص موجب تولید بیش از حد انسولین می‌شود. این وضعیت می‌تواند به هیپوگلیسمی (کاهش شدید قند خون) منجر شود و علائم آن شامل ضعف، تعریق، گیجی، لرزش و در موارد شدید، غش و تشنج است.
- سرطان‌های پانکراس: این گروه شامل تومورهای بدخیمی است که در پانکراس ایجاد می‌شوند. سرطان پانکراس می‌تواند شامل تومورهای ادرنالین (که از غدد آدرنالین تولید می‌شوند) یا تومورهای نادر مانند انسولینوما باشد. در حالی که بسیاری از سرطان‌های پانکراس اغلب علائم در مراحل اولیه ندارند و به سرعت گسترش می‌یابند، انسولینوما به‌طور معمول رشد کندتری دارد.
- تومورهای نورو اندوکرین (NET): تومورهای نورو اندوکرین (NET) به تومورهایی اطلاق می‌شود که از سلول‌های اندوکرین (هورمونی) و نورونی (عصبی) پانکراس یا دیگر ارگان‌ها مانند روده، ریه و سایر نقاط بدن سرچشمه می‌گیرند. این تومورها می‌توانند هورمون‌های مختلفی تولید کنند و به همین دلیل ممکن است باعث بروز علائم مختلفی مانند تغییرات در فشار خون، کاهش یا افزایش وزن، یا مشکلات هضمی شوند. انسولینوما یکی از انواع NET است که تولید انسولین بیش از حد را سبب می‌شود.
در نهایت، باید ذکر شود که درمان انسولینوما معمولاً شامل جراحی برای برداشتن تومور است، و در موارد پیشرفته‌تر یا بدخیم، درمان‌های دیگر مانند شیمی درمانی یا درمان هدفمند می‌تواند مورد نیاز باشد.
